Tijdens mijn gesprekken met cliënten viel het me de laatste tijd op dat velen klagen over een gevoel van leegte. Dit stimuleerde me om bij mezelf na te gaan hoe ik dit zelf meerdere keren zelf heb ervaren in mijn jeugdjaren, en hoe ik dit heb opgelost.
Soms brengen we een droom tot leven enkel en alleen maar om deze weer te laten wegdrijven. Lang geleden realiseerde ik me dat ik iemand was geworden die ver was afgedreven van het oorspronkelijke, vrolijke kleine meisje dat ik destijds was. Langzaam vervaagden de dromen van mijn jeugd. Ongemerkt begon ik ze te vervangen door de dromen, opinies en waarheden van de mensen rondom mij. Mijn stem verdronk en ik leerde een masker opzetten. Ik werd als water, zachtjes stromend, ik paste me aan alles aan wat ik op mijn weg tegenkwam. Als klei klaar om te worden gevormd, verdrinkend in een zee van anderen.
Toch verloor ik die stem niet helemaal. Ik was gewoon vergeten dat ze bestond. Dit geldt voor ieder van ons. Diep in onze kern bevindt zich een energie die zich wil uitdrukken, zich wil laten zien en horen.
Mijn innerlijke criticus waarschuwde me altijd dat het beter is om te zwijgen dan om afkeuring te riskeren. Ik leerde om mijn gedachten voor mezelf te houden, en een beeld van perfectie te creëren voor mijn omgeving. Wist ik viel dat ik mijn eigen mentale gevangenis had gecreëerd.
Zou het kunnen dat we ons van binnen leeg voelen omdat we geen contact meer hebben met die diepste kern, waar onze waarheid zich bevindt?
We staan onszelf niet (langer) toe om te zingen, dansen, spelen of onszelf op andere manieren uit te drukken, zonder constante interne censuur. Dikwijls hebben we niet door dat we in feite de dromen van anderen zijn aan het realiseren. De reis terug naar mijn ware zelf was niet gemakkelijk. Dit pad is bezaaid met vele wendingen, valstrikken en omwegen. Soms heb je 100 stappen vooruit gezet, om dan plots terug naar beneden te vallen, waardoor je het gevoel hebt 5 jaar terug te zijn gekatapulteerd in de tijd.
Groei is echter slechts ogenschijnlijk lineair, in werkelijkheid is het is een cyclisch gegeven.
Het bewandelen van omwegen en verkeerde paden is echter een onderdeel van het Pad naar je Ware Zelf. De bedoeling van deze zijwegen is om je net op de hoofdweg te brengen, nadat je deze hebt geëlimineerd.
We denken dikwijls dat we de wens van ons hart volgen, terwijl het nog altijd een zoektocht blijkt te zijn naar de goedkeuring en de succesbeelden van anderen. Dan bevind je je nog altijd op een zijweg, en niet op de hoofdweg.
Ik gaf de doelen op die de maatschappij in mij had geïnjecteerd als het ideaal.
Ik vroeg me af: als niemand kijkt, welk lied zou ik zingen?
Welke woorden zou ik fluisteren?
Welk verhaal zou ik vertellen?
Wat zou ik echt plezant vinden om te doen?
Waar zou ik echt zielsgelukkig van worden?
Deze vragen en dit besef brachten mij gedeeltelijk terug op het Pad naar mijn Ware Zelf, waar mijn creatieve kracht zich ophield.
Wanneer we creëren of vertrekken van op een plaats waar we onze leegte willen opvullen met het applaus van anderen, zal het niet lang duren voor we ons terug leeg zullen voelen. Dit geeft slechts even voldoening. Zoals een uitgehongerde draak op zoek gaat naar zijn volgende prooi, om deze te verslinden, en daarna weer met een nieuw hongergevoel te worden opgezadeld.
Creativiteit in de zuiverste vorm gaat over Zelf-expressie, energie die beweegt, transformeert en stroomt.
Wanneer je de volgende keer iets doet of creëert, vraag jezelf dan af: doe ik dit voor mezelf, voor de goedkeuring van anderen, of om een ander te plezieren? Als je creëert vanuit je eigen innerlijke bron, dan is de handeling van de schepping op zichzelf voldoende. Ze raakt je ziel, is alchemie in beweging, de hoogste vorm van devotie. Je weet dat je vanuit je kern creëert door het fijne gevoel dat je erdoor krijgt.
De paradox is dat we nooit het gevoel van leegte kunnen overwinnen, zolang we de stemmen en het geruis van de buitenwereld belangrijker vinden dan datgene waar onze kern ons toe uitnodigt.
Daarvoor moet je leren doordringen tot het enorme veld van leegte, want het is de basis voor alle vormen van ware creatieve kracht. Het is één van de moedigste en meest vervullende dingen die we kunnen doen.
Heartfelt love,
Ruby
"Your inner emptiness conceals just as great a fullness, if only you would allow it to penetrate you." Carl Gustav Jung